Metyloksantyny stosowane w astmie

Właściwości: Metyliksantyny (teofilina, aminofilina) znalazły zastosowanie w leczeniu astmy oskrzelowej jako leki które:

• rozkurczają błonę mięśniową skrzeli
• zmniejsza nadreaktywność oskrzeli
• redukują obrzęk śluzówek
• korzystnie wpływa na reakcje immunologiczne przebiegające w drogach oskrzelowych
• zapobiegają zmęczeniu przepony i poprawiają jej kurczliwość

Mechanizma działania: Metyloksantyny działają poprzez:

• hamowanie aktywności fosfodiesterazy
• blokowanie receptorów adenozyny
• blokowanie działania cytokin
• hamowanie przepuszczalności naczyń
• działanie immunomodulacyjne

Wskazania: W związku z większą ilością działań niepożądanych oraz mniejszym efektem rozkurczowym w porównaniu do beta-mimetyków znaczenie teofilny w leczeniu napadu astmy w ostatnich latach zmalało. Mimo to w astmie ciężkiej teofilina jest chętnie podawana razem z kortykosteroidami dzięki czemu wzmacnia efekt działania przeciwzapalnego.

Przeciwskazania: Świeży zawał serca, padaczka, ciąża, nadciśnienie tętnicze, czynna choroba wrzodowa, nadczynność tarczycy

Działania niepożądanie: W związku z małą różnicą pomiędzy dawką terapeutyczną a toksyczną łatwo dochodzi do przedawkowania i objawów ubocznych:

• bóle głowy, nudności, wymioty, biegunka
• drżenie mięśniowe, hipoglikemia, przyspieszenie czynności serca, zaburzenia rytmu serca
• bóle wieńcowe, obniżenie ciśnienia tętniczego

Interakcje: Łączne stosowanie z beta-mimetykami nasila działania niepożądane. Palenie tytoniu, barbiturany, fenytoina zmniejszają działanie metyloksantyn. Antybiotyki makrolidowe, fluorowane chonolony, cimetydyna, doustne leki antykoncepcyjne nasilają działanie teofiliny i jej objawy uboczne

Pokrewne tematy: